Niemcy. Środki przekazu

Niemcy. Środki przekazu.

Prasa.

Prasa w Niemczech nie podlega rządowej kontroli i nie jest cenzurowana. Tylko ok. 10% tytułów jest związanych z partiami polit., reszta jest niezależna. W 1990 (przed zjednoczeniem) w RFN wydawano 356 dzienników o łącznym nakładzie 20,8 mln (5 gazet miało wydania niedzielne o nakładzie 3,9 mln) oraz 37 tygodników (nakład 1,8 mln). W NRD 1989 wydawano 543 tytuły o łącznym nakładzie 21,9 mln. Do 1990 wszystkie gazety i czasopisma publikowane w NRD były własnością organizacji polit., społ. lub kulturalnych. Prawie wszystkie dzienniki były kontrolowane przez NSPJ. W końcu 1990 większa część prasy w NRD przeszła w ręce prywatne. Prasa w Niemczech jest wyd. przez koncerny prasowe. Najważniejsze z nich to: Springer, największy koncern prasowy w Europie, wydający m.in. 5 gł. dzienników („Die Welt”, „Hamburger Abendblatt”, „Bild-Zeitung”, „Berliner Morgenpost”, „B.Z.”); Gruner und Jahr AG Co Druck- und Verlagshaus (m.in. „Stern”, „Brigitte”, „Marie Claire”); Süddeutscher-Verlag („Süddeutsche Zeitung”); Burda GmbH („Bunte”, „Freundin”, „Pan”, „Das Haus”). Wśród dzienników najwyższy nakład (4892 tys. — 1994) ma zał. 1952, ukazujący się w Hamburgu „Bild Zeitung”, a do najbardziej wpływowych jest zaliczany „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, zał. 1949, ukazujący się we Frankfurcie n. Menem w nakładzie podstawowym 386,1 tys. (1994), oraz „Süddeutsche Zeitung”, zał. 1848 pt. „Neueste Nachrichten”, ukazujący się 1887–1945 pt. „Münchner Neueste Nachrichten”, a pod obecną nazwą od 1945, wyd. w Monachium w nakładzie 390,3 tys. (1994). Wśród czasopism najwyższy nakład (2400 tys. — 1994) ma „Bild am Sonntag”, tygodniowe wyd. dziennika „Bild Zeitung”, ukazujące się w Hamburgu od 1956, będące zarazem jednym z najbardziej wpływowych tygodników; ponadto „Bravo”, młodzieżowy tygodnik ukazujący się w Monachium (także w Polsce, w języku pol.) w nakładzie 1190,5 tys. (1994), „Stern”, zał. 1948, wychodzący w Hamburgu w nakładzie 1478,9 tys. (1994), oraz „Der Spiegel”, zał. 1947, ukazujący się również w Hamburgu w nakładzie 1400 tys. (1994).

Agencje prasowe. Allgemeiner Deutscher Nachrichtendienst GmbH (ADN), oficjalna agencja byłej NRD, zał. 1946 w Berlinie, niezależna od 1989, a od 1990 spółka akcyjna, nadaje serwis codzienny; Deutsche Presse-Agentur GmbH (dpa), niezależna, zał. 1949 w Hamburgu, powstała z połączenia Deutsche Nachrichtenagentur (zał. 1946), Deutscher Pressdienst (zał. 1945) i Süddeutsche Nachrichtenagentur (zał. 1947), nadaje serwisy w języku ang., fr., hiszp., arab., niem. dla prasy, radia i telewizji. Działają też inne agencje, m.in. specjalizująca się w informacjach gosp. Vereinigte Wirtschaftsdienste (VWD), niezależna agencja, zał. 1949 we Frankfurcie n. Menem.

Radio i telewizja.

Pracę radia i telewizji koordynuje Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkaustalten der Bundesrepublik Deutschland (ARD), skupiająca organizacje radiowe i telewizyjne. Każdy z członków ARD dysponuje 3–5 częstotliwościami. Deutsche Welle i Deutschlandfunk nadają programy na Europę i poza nią, np. Deutsche Welle nadaje 93 programy w 34 językach dziennie. Telewizja państw. emituje programy na 3 kanałach. Program I jest kontrolowany przez ARD, program II — Zweites Deutsches Fernsehen-ZDF, istniejący od 1961 — przez korporację wszystkich krajów związkowych i częściowo finansowany z reklam, a program III, emitowany tylko wieczorem, nadaje serwis kult. i edukacyjny. W Niemczech działają również regionalne organizacje radiowe i telew. oraz zagr. stacje nadawcze, zarówno radiowe, jak i telew., np. American Forces Network, British Forces Broadcasting Service, Radio „Wolna Europa”, Radio Volga i in. Funkcjonuje także telewizja satelitarna, a przez Astrę 1C można oglądać 18 niem. stacji telew.; programy kolorowe nadawane są w systemie G/PAL. Dużą rolę na rybku telewizji komercyjnej odgrywają koncerny medialne, m.in. Bertelsmann, PRO7, Kabel 1, Premiere world, DSF, TM3. Komercyjnych nadawców radiowych i telew. reprezentuje Verband Privater Rundfunk und Telekomunikation.