Chorwacja. Gospodarka

Chorwacja. Gospodarka.

W strukturze wytwarzania PKB przeważają usługi — 60,7%, 32% — przemysł, 7,3% — rolnictwo (2007). PKB na 1 mieszkańca wg parytetu siły nabywczej wynosi 15,5 tys. dolarów USA. Wysoka stopa bezrobocia — 11,8% (2007).

Przemysł.

Chorwacja posiada mało surowców mineralnych. Główną rolę w sektorze przemysłowym odgrywa przemysł przetwórczy o zróżnicowanej strukturze gałęziowej; do najważniejszych gałęzi należą: hutnictwo żelaza (Sisak) i aluminium (Lozovac, Razine), przemysł stoczn. (Rijeka, Split, Pula) oraz petrochemiczny (Sisak, Osijek, Split); duże znaczenie ma przemysł maszyn. (m.in. fabryki: obrabiarek — Zagrzeb, maszyn roln. — Osijek, urządzeń energ. — Karlovac), elektrotechn., cementowy (Split, płw. Istria) i włók.; saliny mor.; produkcja energii elektrycznej jest w znacznym stopniu oparta na wyzyskiwaniu hydroenerg. zasobów rzek górskich (m.in. kaskadowe hydroelektrownie na rz. Cetina i Krka); wydobycie boksytów (Dalmacja, Istria) oraz niewielkie ropy naft., gazu ziemnego, rud cynku i ołowiu, azbestu, węgla kamiennego. W przemyśle spoż. najważniejsze znaczenie ma przetwórstwo rybne, mięsne, owocowe i winiarstwo.

Rolnictwo.

Użytki rolne w Chorwacji zajmują 53% pow. kraju, z czego 31% stanowią grunty orne i sady. W Slawonii i Chorwacji właściwej uprawia się gł. pszenicę, kukurydzę, jęczmień, buraki cukrowe, słonecznik, len, konopie, rzepak, tytoń, drzewa owocowe (gł. śliwa), w Dalmacji i Istrii — winorośl, oliwki, figowce, drzewa cytrusowe; na obszarach nizinnych hoduje się bydło, trzodę chlewną i drób; w G. Dynarskich — owce, kozy, osły, muły; rybołówstwo i przetwórstwo rybne (gł. sardynki, tuńczyki); u wybrzeży płw. Istria hodowla ostryg.

Turystyka.

Do 1991 (rozpad Jugosławii i wojna domowa) ważnym działem gospodarki Chorwacji była turystyka; liczne kąpieliska mor. i uzdrowiska (w Dalmacji i Istrii) oraz walory kulturowe kraju stanowią podstawę rozwoju turystyki również w niepodległym państwie. W 2002 Chorwację odwiedziło 6,9 mln turystów, gł. z Włoch, Niemiec, Słowenii, Czech i Austrii; wpływy z turystyki w 2003 wyniosły 6,4 mld dol. USA.

Transport i łączność.

Sieć komunik. w Chorwacji jest dobrze rozwinięta; duże znaczenie ma komunikacja wodna, zwłaszcza w strefie przybrzeżnej (połączenia żeglugowe z wyspami adriatyckimi oraz portami wł.); gł. porty mor.: Rijeka, Split, Szybenik, Zadar, Pula, Dubrownik. Przez Chorwację przebiegają ważne linie kol. (dł. 2,7 tys. km); sieć drogowa liczy 27,9 tys. km, w tym ok. 750 km autostrad). Flota morska Chorwacji to 76 statków o łącznej nośności 1,7 mln DWT (w krajach taniej bandery zarejestrowane są 34 jednostki, 2005); 3 lotniska o znaczeniu międzynar. (Zagrzeb, Split, Dubrownik). W 2003 w użyciu było 2,5 mln telefonów komórkowych. Trwa rekonstrukcja analogowej sieci telefonii stacjonarnej.

Handel. zagraniczny.

Bilans handlowy Ch. od 1986 (z wyjątkiem 1992) jest stale ujemny. Eksport (10,3 mld dol. USA, 2005) obejmuje: maszyny, urządzenia przem. i środki transportu (30,5%), odzież i obuwie, żywność i wyroby tytoniowe, farmaceutyki. Import (18,9 mld dol. USA): materiały, półfabrykaty i surowce (38%), maszyny, urządzenia i środki transportu, artykuły powszechnego użytku, paliwa, żywność, odzież i obuwie, kosmetyki i farmaceutyki. Głównymi partnerami handl. Ch. są: Włochy, Niemcy Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Austria.

Dubrownik, widok ogólny (Chorwacja)