Capone Al
 
Encyklopedia PWN
Capone Al, właśc. Alphonse Capone, ur. 17 I 1899, Nowy Jork, zm. 25 I 1947, Miami (stan Floryda),
gangster amer.;
jeden z gł. twórców amer. świata przestępczego. W młodości czł. gangów w Nowym Jorku (Brooklyn, Manhattan); od 1919 w Chicago, zast. szefa gangu J. Torrio, a od 1925 — jego następca. C. rozwinął organizację przestępczą, uzyskując dochody ponad 100 mln dol. USA rocznie gł. z nielegalnej produkcji alkoholu i handlu nim. W 1925–27, wykorzystując organizację Amerykanów wł. pochodzenia, Italo-American Alliance uzyskał wpływy polit. w Chicago i w regionie Środkowego Zachodu, m.in. 1927 doprowadził do wyboru swojego kandydata na burmistrza miasta. W 1929 po zabójstwie kilku rywali (St. Valentine’s Day Massacre) został uznany za wroga publicznego numer jeden; wobec braku dowodów udziału w z zbrodni, oskarżono go o niepłacenie podatków od zgromadzonych wcześniej, a pochodzących z nielegalnych źródeł, dochodów. W 1931 został skazany na 11 lat pozbawienia wolności (karę odbywał w więzieniach w Atlancie i na wyspie Alcatraz); 1939 zwolniony z więzienia ze względu na zły stan zdrowia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia