Cyryl i Metody
 
Encyklopedia PWN
Cyryl i Metody, święci,
bracia, zakonnicy i misjonarze, Grecy:
Cyryl (Konstantin, zwany Filozofem), ur. ok. 827, Saloniki, zm. 14 II 869, Rzym, twórca najstarszego pisma staro-cerkiewno-słowiańskiego (głagolica) i literackiego języka słowiańskiego, autor przekładu Biblii na ten język; Metody, ur. ok. 815, zm. 6 IV 885, Welechrad (obecnie na Słowacji), prowadził wraz z Cyrylem pracę misyjną na Morawach (od 863); wprowadził do liturgii język słowiański, uzyskując na to zgodę Rzymu (mimo sprzeciwu duchowieństwa niemieckiego); arcybiskup Moraw; oskarżony o herezję i więziony przez duchowieństwo niemieckie. Działalność Cyryla i Metodego odegrała wybitną rolę w rozwoju języka, piśmiennictwa i kultury słowiańskiej; miała też znaczenie dla hamowania ekspansji niemieckiej na Wschód; 1980 papież Jan Paweł II ogłosił Cyryla i Metodego współpatronami Europy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia