synagoga
 
Encyklopedia PWN
synagoga
[gr. synagōgḗ ‘zebranie’, ‘zgromadzenie’],
bóżnica, hebr. bet ha-kneset [‘dom zgromadzeń’],
ośrodek życia religijnego i społecznego Żydów [‘dom zgromadzenia’], miejsce modlitw, studiowania Tory, nauczania,
także (od średniowiecza) siedziba władz gminy żydowskiej (kahał) i sądu rabinackiego; instytucja synagogi zaczęła się kształtować prawdopodobnie w czasach niewoli babilońskiej (VI w. p.n.e.); w okresie hellenistycznym w diasporze żydowskiej funkcjonowała już powszechnie jako instytucja o określonej formie i roli. Budynek synagogi składa się zasadniczo z głównego pomieszczenia będącego salą modlitw dla mężczyzn (gdzie znajduje się aron ha-kodeszbima), odrębnego pomieszczenia dla kobiet i przedsionka; najstarszą zachowaną jest synagoga w Dura Europos (ok. 244), w Polsce — tzw. Stara Synagoga w Krakowie na Kazimierzu.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kraków, wnętrze Starej Synagogi fot. K. Kobus/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Tykocin, Synagoga fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia