oktawa
 
Encyklopedia PWN
oktawa
[łac. octava ‘ósma’],
muz.:
1) podstawowy interwał, odległość 8 stopni skali diatonicznej; może być oktawa czysta (np. c–c1; 12 półtonów), zmniejszona (np. c–ces1), zwiększona (np. c–cis1);
2) odcinek skali dźwiękowej; kolejne oktawy: subkontra (C2–H2), kontra (C1–H1), wielka (C–H), mała (c–h), razkreślna (c1–h1), dwukreślna (c2–h2), trzykreślna (c3–h3), czterokreślna (c4–h4) itd.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia