mantra
[sanskr., ‘instrument myśli’]:
mantra
Encyklopedia PWN
1) w religiach i filozofii ind. formuła magiczno-rel., zwykle zwięzła, kilku- lub jednosylabowa (np. om); często zawiera imię bóstwa i ma posiadać moc jego materializacji; niekiedy powtarzana wielokrotnie; także część hymnu wedyjskiego (np. Gajatri); recytowana rytmicznie, towarzyszy obrządkowi ofiarnemu, praktykom medytacyjnym, uroczystym rytuałom życia rodzinnego i społ., zwykle w celu ich konsekracji; mantra ma sięgać głębi języka i jego związków z rzeczami, jej znaczenie podporządkowuje się realizacji dźwiękowej; w tantryzmie mantry są wiązane z doktryną kosm. wibracji (spanda) i wpisywane w diagramy medytacyjne (dharani);
2) wierszowana część Wed w odróżnieniu od prozatorskich komentarzy.
