złota gorączka,
masowy napływ poszukiwaczy złota na tereny nowo odkrywanych pokładów w XIX w. w USA, Kanadzie, Australii i południowej Afryce;
złota gorączka
Encyklopedia PWN
pierwsza g.z. wystąpiła 1848 w Kalifornii w rejonie rz. Sacramento, gdzie 1849 przybyło ok. 80 tys. poszukiwaczy, a 1853 było ich ok. 250 tys.; w Australii wielka g.z. 1851–61 w rejonie m. Ballarat i Bendigo (stan Wiktoria); w Ameryce Północnej złoto odnajdowano gł. w postaci piasku lub drobnych ziaren, w Australii zwykle jako bryłki (największy samorodek ważył ponad 75 kg). G.z. w USA o mniejszym zasięgu: 1858 — w Kolumbii Bryt. wzdłuż rz. Fraser, 1859–60 — w Nevadzie k. Virginia City, w końcu lat 50. i w latach 90. XIX w. — w Kolorado nad Cripple Creek, 1876–78 — w Dakocie Północnej; w Kanadzie 1896–99 wielka g.z. nad rz. Klondike i in. dopływami Jukonu, z gł. bazą w Dawson (w ciągu 2 lat z małej osady stało się miastem liczącym ponad 30 tys. mieszk.). W 1886 w Afryce Południowej odkryto złoto w regionie Witwatersrand z centrum w Johannesburgu, jednak g.z. została zahamowana przez konieczność stosowania do eksploatacji złota dużych maszyn, co eliminowało drobnych poszukiwaczy.
