Zeus Olimpijski
 
Encyklopedia PWN
Zeus Olimpijski,
kolosalny (wys. 13 m) chryzelefantynowy posąg Zeusa na tronie, wykonany ok. 435–430 p.n.e. przez Fidiasza, przy współpracy toreuty Kolotesa i malarza Panajnosa, dla świątyni w Olimpii;
przedstawiał siedzącego na tronie boga, trzymającego w lewej ręce berło, w prawej — statuę Nike stojącej na kuli ziemskiej; znany z licznych opisów lit., wyobrażeń na monetach oraz kopii i adaptacji gł. z czasów rzymskich, obejmujących także sceny reliefowe na bokach tronu (śmierć Niobidów), czy też na bazie posągu (narodziny Afrodyty); zaliczany w starożytności do siedmiu cudów świata; regularnie konserwowany, przetrwał do V w. n.e., kiedy spłonął — 426 w pożarze świątyni w Olimpii (lub 475 podczas pożaru Konstantynopola).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Ateny, panorama, na pierwszym planie świątynia Zeusa Olimpijskiego, IV w. p.n.e. (Grecja)fot. R. Gołędowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia