zasadźca, lokator,
hist. w średniowieczu osoba osadzająca miasto lub wieś na prawie niemieckim w imieniu władcy lub innego pana dominialnego;
zasadźca
Encyklopedia PWN
pan feudalny wystawiał na ręce zasadźcy dokument lokacyjny będący podstawą organizacji lokowanej wsi lub miasta; zasadźca zostawał zwykle sołtysem lokowanej wsi, a w mieście — dziedzicznym wójtem.