Zakroczym

Zakroczym,

miasto w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, na południowej krawędzi Wysoczyzny Płońskiej, na pr. brzegu Wisły.

Ludność miasta: ogółem — 3,2 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 159,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 20 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 20°38′E, szerokość geograficzna: 52°26′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1422

Oficjalne strony WWW: www.zakroczym.pl

Gród wzmiankowany 1065, od XII w. kasztelański; w XIV–XV w. jedna z rezydencji książąt mazow., miejsce zjazdów i sejmików; ośr. ziemi, siedziba sądów; prawa miejskie 1422; w XV–XVI w. udział w handlu wiślanym, rozwój rzemiosła; podupadł w XVII w.; od 1795 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; IX 1831, po zajęciu Warszawy przez wojska ros., siedziba rządu powstańczego i sejmu; ożywienie w XIX w., m.in. w związku z budową twierdzy modlińskiej; w 2. poł. XIX w. przemysł spoż. i garncarstwo. We IX 1939 walki w czasie obrony Modlina, po kapitulacji Niemcy rozstrzelali 500 żołnierzy pol. i 100 osób cywilnych; VIII–X 1944 obóz przejściowy dla mieszkańców prawobrzeżnej Warszawy i miejscowości na pr. brzegu Wisły, przez który przeszło ok. 10 tys. osób; w wyniku działań wojennych zniszczony w ok. 70%, odbudowany. Ośr. usługowy regionu sadowniczo-ogrodn. i krajoznawczy w pobliżu Twierdzy Modlin (na terenie Z. Fort nr 1); drobne zakłady: przetwórstwa rolno-spoż., wyrobów z żywic, farm.; kościół parafialny (XVI w., 2. i 3. ćwierć XVII w., odbud. 1945–49); zespół klasztorny Kapucynów: kościół Św. Wawrzyńca (1714), klasztor (1757–65) — odbud. (1950) i restaurowane (1980–81). W pobliżu Zakroczymia rezerwat leśny Noskowo (75,8 ha; wielogatunkowy starodrzew o charakterze naturalnym).