Zachodniosyberyjska, Nizina
 
Encyklopedia PWN
Zachodniosyberyjska, Nizina, Zạpadno-Sibịrskaja rawnịna,
aluwialna nizina w azjat. części Rosji, między Uralem na zachodzie a Wyż. Środkowosyberyjską na wschodzie oraz między wybrzeżem M. Karskiego na północy a Wyż. Turgajską, Pogórzem Kazachskim i Ałtajem na południu;
pow. ok. 3 mln km2, dł. ok. 2500 km, szer. od 1000 do 1900 km; wysokość do 291 m (w Uwałach Syberyjskich). Krajobraz monotonny, małe deniwelacje terenu; doliny rzeczne szerokie, słabo wykształcone; ponad 2 tys. rzek, najdłuższe: Ob z Irtyszem, Jenisej; liczne jeziora (największe — Czany); silnie zabagniona, zwłaszcza między Obem a Irtyszem (tzw. Morze Wasiugańskie). Klimat na północy subpolarny, na pozostałym obszarze umiarkowany chłodny, wybitnie kontynent.; średnia temp. w styczniu od –28°C na północy do –16°C na południu, w lipcu odpowiednio od 4°C do 22°C; roczna suma opadów od 200 mm na południu i 250 mm na północy do 500–600 mm w części środkowej; grub. pokrywy śnieżnej do 70–100 cm nad Jenisejem. Przeważającą część Niziny Zachobniosyberyjskiej zajmuje tajga, w której rosną syberyjskie gat.: świerka, jodły i limby, a na uboższych glebach — sosna zwyczajna; na wybrzeżach O. Arktycznego tundra; na południu wąski pas lasów liściastych (brzozowych i osikowych), strefa lasostepu i strefa stepów (w znacznej części zaoranych). Wielkie złoża ropy naftowej i gazu ziemnego (Zachodniosyberyjskie Zagłębie Naftowe); część południowa jest regionem roln. (uprawa zbóż i hodowla). Środowisko przyr. silnie zniszczone.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia