York

York

[jo:^rk] ,

m. w Wielkiej Brytanii, w północnej Anglii, 35 km na północny wschód od Leeds, u zbiegu rz. Ouse i Foss.

ośr. handl. regionu roln.; przemysł spoż., maszyn., precyzyjny, poligraficzny i in.; zakłady naprawcze taboru kol.; węzeł kol.; znany ośr. turyst.; uniw. (zał. 1963); muzea (w tym — National Railway Museum) oraz galeria sztuki.

Historia.

Założony 71 r. n.e. jako obóz legionów rzymskich, wokół którego rozwinęło się miasto (pod nazwą Eburacum lub Eboracum); do ok. 400 kluczowa twierdza i gł. ośr. północnej części rzymskiej Brytanii; po najeździe Anglów (V–VI w.) stol. Nortumbrii, od 625 arcybiskupstwo, ośr. nauki; 867 zdobyty przez duńskich Normanów, nazwany Yorvick; od 927 w zjednoczonej Anglii; od pocz. XII w. przywileje miejskie; ważne późnośredniow. centrum handlu, zwłaszcza wełną, i jedno z największych miast ang.; na przeł. XV i XVI w. utracił znaczenie gosp.; od XIX w. węzeł kol. i rozwój przemysłu.

Zabytki.

Pozostałości rzymskich obwarowań i term; słynna got. katedra (XIII–XV w.) z bogatym wyposażeniem; ruiny opactwa St. Mary (XI–XIV w.); liczne średniow. kościoły, m.in. All Saints (XIII, XIV w.), Holy Trinity, St. Denis i St. Mary (XIV w.); zamek (XIII w.); mury obronne z bramami (XIV w.); St. William’s College (XVI w.); Merchant Adventurer’s Hall (XIV–XV w.).

York, katedra pw. Św. Patryka (Wielka Brytania)