Wschodniogrenlandzki, Prąd
 
Encyklopedia PWN
Wschodniogrenlandzki, Prąd, ang. East Greenland Current,
powierzchniowy zimny prąd w O. Arktycznym i O. Atlantyckim;
płynie przez M. Grenlandzkie, wzdłuż wschodnich (Cieśn. Duńska) i południowo-wschodnich brzegów Grenlandii, do przyl. Farvel (południowy kraniec Grenlandii); prędkość od 0,2 km/h na 78°N do ok. 1 km/h u przyl. Farvel; średni przepływ 3 mln m3/s; P.W. niesie arktyczny pak lodowy, w lecie również góry lodowe; temp. wód powierzchniowych wzdłuż brzegu zawsze poniżej 0°C, w zewn. części prądu w zimie od –1,5°C na północy do ponad 2°C na południu, w lecie odpowiednio od ok. 1°C do ok. 3°C; zasolenie — 31–34‰; w Cieśn. Duńskiej P.W. miesza się, zwłaszcza w zimie, z ciepłą wodą północnej odnogi Prądu Irmingera; u przyl. Farvel, po połączeniu z gł. nurtem Prądu Irmingera, tworzy ciepły Prąd Zachodniogrenlandzki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia