Wroński Tadeusz, ur. 1 IV 1915, Warszawa, zm. 16 I 2000, tamże,
skrzypek i pedagog muzyczny;
Wroński Tadeusz
Encyklopedia PWN
występował jako solista i kameralista (m.in. w Kwintecie Warsz.); od 1958 profesor (1973–75 rektor) Akad. Muz. w Warszawie, 1966–72 — także Indiana University School of Music w Bloomington; wykształcił wielu skrzypków (z Polaków m.in. K. Jakowicza, S. Kawallę, altowiolistę S. Kamasę); juror wielu międzynar. konkursów skrzypcowych; organizator konkursu dla skrzypków solistów; autor opracowań i edycji utworów skrzypcowych (Sonaty i partity J.S. Bacha na skrzypce solo. Studium edytorskie i wykonawcze 1970); inne prace: Zagadnienia gry skrzypcowej (t. 1–4 1957–70), Zdolni i niezdolni. O grze i antygrze na skrzypcach (1979), O czym nie ma czasu mówić na lekcjach (1993).
