Wojskowy Instytut Geograficzny (WIG),
samodzielna instytucja podlegająca organizacyjnie szefowi Sztabu Gł. WP, utworzona 1919 w Warszawie (do 1921 pod nazwą Instytut Wojsk.-Geogr.), gł. w celu opracowywania i wydawania wojsk. map topograficznych.
Wojskowy Instytut Geograficzny
Encyklopedia PWN
Dzielił się na wydziały: triangulacyjny, topograf., kartograf. i opisowy. Opracował i wydał m.in. mapy seryjne: szczegółową w skali 1 : 25 000 (44% pow. kraju), taktyczną 1 : 100 000 (od 1931 wyd. wielobarwne, zaliczane do najlepszych na świecie wojsk. map topograf.), operacyjną 1 : 300 000, przeglądową 1 : 500 000 (niedokończoną), 5 arkuszy Międzynar. Mapy Świata 1 : 1 000 000, a także mapę fotogrametryczną Tatr oraz mapy turyst. Tatr i Pienin; od 1927 wydawał kwartalnik „Wiadomości Służby Geograficznej”. We IX 1939 ewakuowany, działał najpierw we Francji, a od 1940 w Edynburgu w Wielkiej Brytanii jako Sekcja Kartograf. WIG, zajmująca się gł. wykonywaniem map obszaru Polski, m.in. planów miast. W 1945 podjął działalność w dawnej siedzibie w Warszawie, wkrótce wydał mapy Polski w nowych granicach w skali 1 : 1 000 000 i 1 : 500 000 (12 arkuszy); 1949 rozwiązany (w jego miejsce utworzono Zarząd Topograf. Sztabu Generalnego oraz Wojsk. Zakłady Kartograf.).
