wojna o sukcesję austriacką 1740–48,
wojna wywołana wystąpieniem Prus, Francji, Hiszpanii i Bawarii przeciwko sukcesji w posiadłościach habsburskich Marii Teresy, córki zmarłego Karola VI (sankcja pragmatyczna 1713).
wojna o sukcesję austriacką
Encyklopedia PWN
Z pretensją do dziedzictwa wystąpił elektor bawarski Karol Albrecht (Karol VII), poparty przez Francję i Hiszpanię; król pruski Fryderyk II wtargnął 1740 na Śląsk (śląskie wojny); wojska bawarskie i francuskie uderzyły 1741 na Austrię i opanowały Czechy. Po zawarciu pokoju z Prusami (1742) oraz uzyskaniu pomocy Wielkiej Brytanii, Holandii i Sardynii Austriacy odzyskali Czechy, 1743 opanowali Bawarię; po śmierci Karola VII Bawaria zawarła 1745 pokój z Austrią, zrzekając się wszystkich roszczeń; nowym cesarzem obrano męża Marii Teresy, Franciszka I. Od 1745 działania wojenne skoncentrowały się we Włoszech i austriackich Niderlandach (Maurycy Saski). Sojusz rosyjsko-austriacki przyspieszył zawarcie 1748 pokoju (akwizgrański pokój), który zakończył austriacką wojnę sukcesyjną uznaniem dziedzicznych praw Marii Teresy do posiadłości Habsburgów.
