wojna Dwóch Róż
 
Encyklopedia PWN
wojna Dwóch Róż, ang. Wars of the Roses,
cykl wojen domowych 1455–85 o tron Anglii między dwiema liniami dynastii Plantagenetów: Lancasterami (w herbie czerwona róża) i Yorkami (biała róża).
Nie stanowiła ciągłego konfliktu, lecz kilka odrębnych kampanii toczonych przez wielkie rody feudalne, rywalizujące o wpływy w królestwie (1455, 1460–61, 1470–71, 1485); wszczęta 1455 przez Ryszarda, ks. Yorku przeciw Henrykowi VI Lancasterowi; 1461 syn Ryszarda zdobył koronę jako Edward IV, a 1470–71 odparł próbę powrotu Henryka VI na tron; 1485 spadkobierca praw Lancasterów, Henryk z rodu Tudorów (Henryk VII), pokonał pod Bosworth Ryszarda III z Yorków (poległ w bitwie); walki dotknęły gł. możnowładztwo (wielu poległych lub wymordowanych, częste konfiskaty ziem), umożliwiając wzrost roli rycerstwa (gentry) i miast oraz wzmocnienie władzy król. za panowania Tudorów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia