Wojaczek Rafał

Wojaczek Rafał, ur. 7 XII 1945, Mikołów, zm. 11 V 1971, Wrocław,

poeta.

W liryce, ciążącej ku ekspresjonizmowi, dominujący temat wyobcowania i dezintegracji człowieka, obsesja brzydoty i śmierci, niezwykłość i drastyczność obrazowania i słownictwa, zaczerpniętych ze sfery fizjologii i erotyki, sarkazm, czarny humor, a zarazem ukryty liryzm, poszukiwanie trwałych wartości, dbałość o kunsztowną formę; zbiory wierszy, m.in. Sezon (1969), Którego nie było (1972), Nie skończona krucjata (1972); Utwory zebrane (1976); po samobójczej śmierci Wojaczek wszedł do pol. legendy lit. jako jeden z  „poetów wyklętych”.

Bibliografia

M.M. SZCZAWIŃSKI Rafał Wojaczek, który był, Katowice 1993.