Marchia Wkrzańska,
tereny na Pomorzu Zachodnim, na zachód od Odry, po obu stronach Wkry, na południu sięgające doliny rz. Wilsny (niem. Welse);
Marchia Wkrzańska
Encyklopedia PWN
początkowo w granicach księstwa zachodniopomor., 1231–50 utracone na rzecz Brandenburgii i zorganizowane w M.W.; gł. ośrodek w Przęcławiu (niem. Prenzlau); rozwój folwarków produkujących zboże na eksport, spławiane Wkrą do portu we Wkryujściu (niem. Ueckermünde), gdzie skupowali je kupcy ze Szczecina; w połowie XIV w. załamanie gospodarki, pustoszenie gospodarstw chłopskich i folwarcznych (ok. 40% pustek), ubożenie rycerstwa; XIV–1. poł. XV w. teren rywalizacji i walk książąt szczecińskich z Brandenburgią.
