Wiślany, Zalew, ros. Wislinskij zaliw,
płytka zatoka Morza Bałtyckiego, oddzielona Mierzeją Wiślaną od Zat. Gdańskiej, połączona z otwartym morzem stale pogłębianą Cieśn. Pilawską;
Wiślany, Zalew
Encyklopedia PWN
szeroka i głębsza północno-wschodnia część Zalewu Wiślanego, między cieśniną a ujściem Pregoły, jest zw. Zat. Kaliningradzką; dł. 91 km, szer. ok. 9 km, pow. 838 km2, w tym w Polsce 328 km2; brzegi przeważnie niskie i piaszczyste; średnia głęb. 2,6 m, maks. — 5,1 m; temperatura wód od ok. 0°C w zimie do 20,5°C w lipcu; Zalew Wiślany jest akwenem słonawym, zasolenie średnie 3‰ — od 0,2‰ do 7‰, zależnie od odległości od Cieśn. Pilawskiej i napływu przez nią wody słonej w czasie sztormów; zjawiska lodowe uzależnione od surowości zim, przeciętnie występują od poł. listopada do kwietnia; średnia grubość lodu 30–40 cm; do Zalewu Wiślanego uchodzą ramiona Wisły, Nogat (odcięcie 1916 odpływu śluzami spowodowało wzrost zasolenia wód zalewu) i Szkarpawa oraz rzeki: Pregoła, Świeża, Pasłęka, Elbląg i inne. Rybołówstwo (m.in. połów węgorza) i żeglarstwo sport.; żegluga w części pol. śródlądowa. Główne porty: Królewiec (u ujścia Pregoły), Bałtyjsk (nad Cieśn. Pilawską), Elbląg (nad rz. Elbląg ok. 5 km od Zalewu — do 1945 i od 1996 port mor.), Tolkmicko, Frombork; mor. i oceaniczne statki handl. oraz okręty wojenne wpływają do Królewca (od Cieśn. Pilawskiej do ujścia Pregoły biegnie pogłębiany tor wodny).
