Winckelmann Johann Joachim
 
Encyklopedia PWN
Winckelmann
[wı̣ŋklman]
Johann Joachim Wymowa, ur. 9 XII 1717, Stendal, zm. 8 VI 1768, Triest,
niemiecki badacz i historyk sztuki starożytnej;
od 1755 w Rzymie, od 1763 konserwator starożytności rzymskiej i bibliotekarz Watykanu; współtwórca koncepcji neoklasycyzmu i jej główny teoretyk oraz miłośnik i propagator sztuki greckiej; w swym głównym dziele, Geschichte der Kunst des Altertums (1764, polska adaptacja dzieła: S.K. Potocki O sztuce u dawnych, czyli Winkelman polski 1815), przedstawił dzieje sztuki jako proces historyczny, wprowadził pojęcie stylu i jego historii oraz ukształtował metodę i język opisu dzieła sztuki; teoria Wincklemanna, gloryfikująca cechy sztuki greckiej, czyniąca z niej normę przy ocenie sztuki wieków późniejszych i wzór do naśladowania przewyższający samą naturę, wywarła wielki wpływ na współczesnych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia