Winawer Bruno, ur. 17 III 1883, Warszawa, zm. 11 IV 1944, Opole Lubelskie,
komediopisarz, prozaik, z wykształcenia fizyk;
Winawer Bruno
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1909–20 pracował m.in. na uniwersytecie we Frankfurcie n. Menem i na Politechnice Warsz.; 1941–42 przebywał w getcie warsz., następnie ukrywał się; ironiczno-groteskowe komedie i farsy o tematyce związanej gł. z sytuacją nauki i techniki w świecie współcz., m.in. Roztwór prof. Pytla (wyst. 1919), Księga Hioba (1921), R.H. Inżynier (wyst. 1923), Obrona Keysowej (1935); powieści z pogranicza fantastyki i utopii (Doktor Przybram 1924); szkice popularnonauk., felietony satyr. i lit. (wybór Ziemia w malignie 1962).
