Wiesbaden
m. w środkowej części Niemiec, nad Renem, u podnóża gór Taunus;
[wị:sba:dn] 
,
, Wiesbaden
Encyklopedia PWN
W 12 r. p.n.e. twierdza rzymska, z czasem Civitas Mattiacorum, zw. też ze względu na swe źródła leczn. Aquae Mattiacae (termy od poł. I w.); od 829 jako Wisibada; od XIII w. w posiadaniu hrabiów Nassau; 1806–66 stol. księstwa Nassau; w XIX w. modne uzdrowisko. Uzdrowisko (gorące solanki o temp. 38–67°C); ośr. nauk., kult. i turyst.; szkoły wyższe (ekon., konserwatorium), wydawnictwa, wytwórnia film., muzea (m.in. Städtisches Museum), teatry; siedziba niektórych urzędów centralnych Niemiec (statystyki, kryminalistyki); przemysł chem., maszyn., środków transportu, elektroniczny; port śródlądowy; węzeł komunik.; pozostałości murów rzymskich (IV w.); neoklasycyst. budowle z XIX w. (kościół, zamek, ratusz).
