Wierchojańskie, Góry, Wierchojạnskij chriebiẹt,
góry w azjat. części Rosji, w Jakucji, ciągną się od delty Leny na północy do rz. Tompo (prawy dopływ Ałdanu) na południowym wschodzie;
Wierchojańskie, Góry
Encyklopedia PWN
dł. 1200 km, wysokość do 2389 m; zbud. gł. z paleozoicznych skał osadowych, miejscami poprzecinanych intruzjami granitów i diabazów; zachodnie stoki strome; głęboko rozcięte dolinami rzek; Góry Wierchojańskie stanowią dział wodny między dorzeczami Leny, Jany i Indygirki; w dolnym piętrze rzadkie lasy modrzewiowe, od wys. 800–1200 m zarośla olchy i kosej limby, powyżej kamienista krzewinkowa tundra górska; na najwyższych szczytach arktyczna pustynia. Do systemu Gór Wierchojańskich zalicza się niekiedy także pasma Sette-Daban i Suntar-Chajata.
