wielka kolonizacja
 
Encyklopedia PWN
wielka kolonizacja,
w starożytności proces masowej i zorganizowanej migracji ludności greckiej z Grecji właściwej i miast zachodnich wybrzeży Azji Mniejszej (ok. 750–580 p.n.e.);
główne kierunki: południowa Italia i Sycylia (Wielka Grecja), wybrzeże tracko-macedońskie z Półwyspem Chalcydyckim, okolice Hellespontu, wybrzeża Morza Czarnego, także m.in. Cyrena i Barka w Afryce, Massalia (obecnie Marsylia) na wybrzeżu liguryjskim.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cyrena, widok na okrąg Apollina (Libia)fot. T. Mikocki/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Agrigento, kolumny świątyni Heraklesa, koniec VI w. p.n.e. (Sycylia, Włochy)fot. J. Makowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Syrakuzy, miasto w południowo-wschodniej części Sycylii (Włochy)fot. J. Kilian/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia