Werfel Franz 
, ur. 10 IX 1890, Praga, zm. 26 VIII 1945, Beverly Hills,
pisarz austr., pochodzenia żydowskiego;
, ur. 10 IX 1890, Praga, zm. 26 VIII 1945, Beverly Hills,
Werfel Franz
Encyklopedia PWN
pochodził z żydowskiej rodziny osiadłej w Pradze, zaprzyjaźniony z M. Brodem i F. Kafką; od 1938 na emigracji we Francji, od 1940 w USA; reprezentant metafiz.-rel. nurtu ekspresjonizmu niem. (zbiory wierszy Der Weltfreund 1911, Einander 1915); po 1920 zyskał rozgłos gł. jako prozaik; w nowelach (Śmierć drobnomieszczanina 1926, wyd. pol. 1966) i powieściach (Barbara 1929, wyd. pol. 1934, jej kontynuacja Rodzeństwo z Neapolu 1931, wyd. pol. 1932; Czterdzieści dni Musa Dagh 1933, wyd. pol. t. 1–3 1935–38 — o eksterminacji Ormian przez Turków w czasie I wojny świat.) wyrażał niepokój o losy ludzkości, której ocalenie widział w idei powszechnego braterstwa; pod wpływem pobytu w Lourdes, podczas ucieczki z okupowanej Francji, zwrócił się ku katolicyzmowi (popularna powieść Pieśń o Bernadecie 1941, wyd. pol. t. 1–2 1948–49); sukces odniósł m.in. dramatem Jakobowski i Pan Pułkownik (1944, wyd. pol. 1947) — o wojennych losach pol. oficera i Żyda z Polski.
