wenerologia
nauka o chorobach przenoszonych drogą płciową, ich epidemiologii, drogach szerzenia się, rozpoznawaniu, zapobieganiu i leczeniu;
[łac.-gr.],
wenerologia
Encyklopedia PWN
wiąże się ściśle z dermatologią i dawniej była do niej zaliczana. Rozwój nowoczesnej wenerologii rozpoczął się w pocz. XIX w., gdy Ph. Ricard udowodnił odrębność kiły i rzeżączki (uważanych poprzednio za jedną chorobę); w poł. XIX w. J. Rollet wyodrębnił następną chorobę — wrzód miękki (wrzód weneryczny), jako zakażenie innego typu niż kiła i rzeżączka; na przeł. XIX i XX w. zostały też wykryte zarazki wywołujące te schorzenia (przez A. Neissera — dwoinka rzeżączki, F.R. Schaudinna i P.E. Hoffmanna — krętek blady, A. Ducreya — pałeczka wrzodu miękkiego). Ogromny postęp w rozwoju wenerologii stanowiło odkrycie wielu swoistych, diagnostycznych odczynów serologicznych umożliwiających wczesne rozpoznanie choroby oraz kontrolę jej wyleczenia, takich jak odczyn Wassermanna — stosowany od 1906 w diagnostyce kiły, obecnie zastąpiony znacznie dokładniejszymi i szybszymi metodami, jak odczyn VDRL (odczyn kłaczkujący służący do wykrywania reagin kiłowych), USR (zmodyfikowany odczyn VDRL) oraz FTA (odczyn immunofluorescencji krętków). Przełomem w leczeniu wielu chorób przenoszonych drogą płciową (zwłaszcza tych tradycyjnie nazywanych chorobami wenerycznymi) było wprowadzenie sulfonamidów oraz antybiotyków.
