Webern Anton 
, ur. 3 XII 1883, Wiedeń, zm. 15 IX 1945, Mittersill,
kompozytor austr., także dyrygent i pedagog muzyczny.
, ur. 3 XII 1883, Wiedeń, zm. 15 IX 1945, Mittersill,
Webern Anton
Encyklopedia PWN
Jeden z gł. przedstawicieli wiedeńskiej szkoły dodekafonicznej (wraz z A. Schönbergiem i A. Bergiem); twórca punktualizmu; studiował muzykologię u G. Adlera na uniwersytecie w Wiedniu i kompozycję u Schönberga; od 1906 działał jako dyrygent w teatrach w: Bad Ischl, Wiedniu, Cieplicach, Gdańsku, Szczecinie, Pradze, prowadził koncerty muzyki współcz. i koncerty dla robotników; w swych utworach Webern wykorzystał formotwórczą rolę elementów muz., rozbił jedność struktury melodycznej, co doprowadziło do stworzenia techniki brzmień izolowanych, operował gł. seriami złożonymi z 2–3 członów, w dziedzinie harmoniki preferował współbrzmienia dysonansowe (septymy wielkie, sekundy małe, tryton); twórczość Weberna, stosunkowo niewielka (31 opusów), lecz oryginalna i odkrywcza, stała się przedmiotem zainteresowania dopiero po śmierci kompozytora (Webern zginął zastrzelony przypadkowo przez żołnierza amer.); wpłynęła w istotny sposób na oblicze muzyki współcz., a zwłaszcza awangardy muz. lat 50. XX w.; utwory o aforystycznym charakterze, drobiazgowo przemyślane pod względem konstrukcji i formy: orkiestrowe (Passacaglia 1908, Sześć utworów 1910 i Pięć utworów 1913, Symfonia 1928, Wariacje 1940), kamer. (Sześć bagatel 1913, Kwartet smyczkowy 1938), fortepianowe (Wariacje 1936), wokalno-instrumentalne (poemat Das Augenlicht 1935, I i II Kantata 1939–43), pieśni.
