Wattasydzi, Waṭṭāsiyyūn,
dyn. berberska (1471–1554) w północnym Maroku, zał. przez Muhammada asz-Szajcha (1471–1504);
Wattasydzi
Encyklopedia PWN
po zdobyciu Fezu zachował on system polit. i gosp. pokonanych Marynidów, zawarł sojusz z Portugalią oraz podporządkował sąsiednie państewka. Jego syn i następca, Muhammad al-Burtughali (1504–26) bezskutecznie przeciwstawiał się portugalskiej konkwiście, która doprowadziła do opanowania najważniejszych portów atlantyckich i przechwycenia handlu tranzytowego z Czarną Afryką. Chrześcijańska dominacja wywołała opór, a słabość W. wzmocniły wpływy bractw rel. i ułatwiła powstanie dyn. Sadytów; zagrożeni przez nich W. kilka razy sprzymierzali się z Portugalią, co doprowadziło do buntu wasalnych emiratów; los W. w wojnie z Sadytami przypieczętowała ich klęska 1545; sułtan wattasydzki w zamian za uwolnienie z niewoli zerwał przymierze z Portugalią i zrzekł się większej części swoich posiadłości; 1549 W. utracili Fez. Ostatni sułtan W., Abu Hassun, uzyskał 1554 pomoc Turcji, lecz wkrótce Turcy zostali wyparci z Maroka, a on sam poległ w bitwie.
