Waligórski Józef Aleksander

Waligórski Józef Aleksander, ur. ok. 1802, Drugnia (Krakowskie), zm. 19 VII 1873, Paryż,

inżynier wojsk., hydrotechnik, działacz niepodległościowy;

po ukończeniu Korpusu Kadetów, od 1820 słuchacz Aplikacyjnej Szkoły Wojsk. w Warszawie; od 1826 wykładał tamże; oficer w powstaniu listopadowym 1830–31, odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari; po powstaniu na emigracji we Francji, 1838–55 rządowy inżynier wodny i lądowy w Norwegii; uczestniczył w budowie pierwszej norweskiej linii kol., budował kanał żeglowny dla m. Moss; od 1849 czł. Król. Tow. Umiejętności w Trondheim; agent polit. Hotelu Lambert; w okresie wojny krymskiej 1855–56 generalny kwatermistrz w dywizji kozaków otomańskich (sułtańskich) W. Zamoyskiego w Turcji; 1862 dyr. Pol. Szkoły Wojsk. w Cuneo; w powstaniu styczniowym 1863–64 w oddziale M. Langiewicza, generał i generalny kwatermistrz, dowódca sił zbrojnych woj. lubelskiego; 1865–68 prezes Tow. Wojskowych Pol. w Paryżu; 1870 uczestniczył w obronie Paryża.