Vörösmarty Mihály

Vörösmarty

[wọ̈röszmorti]

Mihály , ur. 1 XII 1800, Pusztanyék, zm. 19 XI 1855, Peszt,

węgierski poeta i dramatopisarz;

jeden z inicjatorów i najwybitniejszy przedstawiciel węg. romantyzmu; od 1830 czł. Węg. Akad. Nauk; brał udział w pracach nad słownikiem, gramatyką i ortografią węg.; stronnik L. Kossutha, w okresie rewolucji 1848 poseł do parlamentu; w eposie bohaterskim Zalán futása [‘ucieczka Zalana’] (1825) łączył treści nar.-hist. z romant.-lud. fantazją; w balladach, romansach, poematach epickich (Szép Ilonka ‘piękna Ilonka’ 1833), opartych na podaniach lud., sławił wolnościowe tradycje nar.; od otwarcia teatru w Peszcie (1837) tworzył gł. dramaty, m.in. pod wpływem teatru szekspirowskiego i romant. dramatu fr. (baśń sceniczna Csongor és Tünde ‘Csongor i Tünde’ 1831, tragedia Marót bán ‘ban Marót’ 1838); w latach 40. uprawiał lirykę miłosną, patriotyczną, refleksyjną, pisał m.in. wiersze poświęcone Polsce; pol. przekłady w Antologii poezji węgierskiej (1975).