Veen Otto

Veen

[w:n],

Vaenius, Otto van, ur. ok. 1556, Lejda, zm. 6 V 1629, Bruksela,

flamandzki malarz, rysownik i humanista pochodzenia holenderskiego;

malarstwa uczył się u I.C. van Swanenburgha, który wpoił swemu uczniowi ideał uczonego malarza (pictor doctus); 1575–80 przebywał we Włoszech, później na dworach niem., ok. 1587 został malarzem nadwornym namiestnika południowych Niderlandów Alessandra Farnese w Brukseli; 1592 osiadł w Antwerpii, gdzie prowadził duży warsztat i wykształcił wielu uczniów (m.in. P.P. Rubensa); malował obrazy ołtarzowe dla kościołów w Brukseli i Antwerpii (Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny 1589, Męczeństwo św. Andrzeja 1594–99), a w swoich dziełach nawiązywał do malarstwa dojrzałego renesansu, m.in. Rafaela i Correggia; po 1600 zajął się gł. pisaniem i ilustrowaniem ksiąg emblematycznych (m.in. Amorum emblemata 1608, Amoris divini emblemata 1615), które wywarły wielki wpływ na barok. ikonografię w Niderlandach.