Urbino

Urbino,

m. w środkowych Włoszech, w regionie Marche, na przedgórzu Apeninu Umbryjsko-Marchijskiego.

— 15,6 tys. mieszk. (2009); starożytne Urbinum Metaurense; 774 włączone do Państwa Kośc.; 1213 przekazane jako lenno rodowi Montefeltro (od 1443 księstwo), stało się ważnym ośr. wł. renesansu (działalność P. della Francesca, F. di Giorgio Martinii); 1508–1631 w posiadaniu książąt della Rovere; po wygaśnięciu ich rodu powróciło do Państwa Kościelnego. Drobny przemysł jedwabn. i ceramicznego (od 1530 ważny ośrodek wyrobu z majoliki), rzemiosło artyst.; uniw. (zał. 1506); ośr. turyst.; muzea (m.in. dom rodzinny Rafaela); zachowany układ miasta średniow.; katedra (XV w., przebudowa XVIII w.); kościoły z XIV w. (S. Domenico, S. Francesco, S. Giovanni Battista, baptysterium) i z XV w. (S. Bernardino); Palazzo Ducale (XV w.) — wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; liczne domy średniow. i renesansowe.

Urbino, pałac książęcy, Palazzo Ducale (Włochy)