Ur,
stanowisko archeologiczne w południowym Iraku, na południe od Eufratu, w miejscowości Tall al-Mukajjar, ok. 18 km na południowy zachód od miasta An-Nasirijja.
Ur
Encyklopedia PWN
W starożytności jedno z najstarszych i najsilniejszych miast-państw Sumeru; w III tysiącleciu p.n.e. w okresowej zależności od miast Lagasz i Ummy; ok. 2340 podbite przez Sargona I Wielkiego, weszło w skład Akadu; okres największej potęgi politycznej oraz rozkwitu gospodarczego i kulturalnego w XXI–XX w.; w 1. połowie XVIII w. włączone przez Hammurabiego do Babilonii; przestało istnieć w 2. połowie I tysiąclecia p.n.e. Wykopaliska (połowa XIX w., 1. połowa XX w.) odsłoniły: z okresu Al-Ubajd (ok. 4500–3500 p.n.e.), Uruk (ok. 3500–3100 p.n.e.) i Dżamdat Nasr (ok. 3100–ok. 2900 p.n.e.) — pozostałości domów, figurki terakotowe, ceramikę malowaną, naczynia kamienne zdobione reliefowo przedstawieniami zwierząt, liczne pieczęcie cylindryczne oraz wyroby z miedzi i brązu; z końca sumeryjskiej epoki archaicznej (2600–2500 p.n.e.) — zespół podziemnych grobów królewskich bogato wyposażonych, m.in. tzw. sztandar z Ur, złoty hełm Meskalamduga, klejnoty, złote naczynia, broń i wyroby z brązu; z okresu III dynastii z Ur — m.in. okręg świątynny z ziguratem, resztki pałacu Urnammu, hypogea władców, pozostałości dzielnicy mieszkalnej, zabytki rzeźby (Stela Urnammu) oraz liczne pieczęcie.
