Uniwersytet Rzymski, Università degli Studi di Roma „La Sapienza”,
wł. uniwersytet państw., ustanowiony 1303 na mocy bulli papieża Bonifacego VIII jako szkoła miejska;
Uniwersytet Rzymski
Encyklopedia PWN
1431 na mocy bulli papieża Eugeniusza IV szkoła została zreformowana: powołano stanowisko rektora i senat akademicki jako najwyższe władze szkoły i ustanowiono jej siedzibę w pałacu La Sapienza [‘mądrość’]; 1244–45 powołano szkołę klasztorną, która za czasów pontyfikatu Leona X (1513–21) została połączona ze szkołą miejską, tworząc wielowydziałowy uniwersytet, obejmujący zakresem kształcenia całość ówczesnej nauki; w następnych latach stał się on uczelnią nadającą stopnie nauk., dostępną dla wykładowców i słuchaczy z całego chrześc. świata (zatrudniał 88 wykładowców). W czasie pontyfikatu Benedykta XIV zwiększono liczbę wydziałów i, oprócz tradycyjnych wydziałów — med. i filoz., wprowadzono do programu nauczania nowe dyscypliny — chemię i fizykę eksperymentalną. W 1804 Pius VII na mocy bulli Urbes dum menti nostrae ustanowił nową katedrę na uniwersytecie — historii naturalnej i mineralogii, oraz ufundował pracownię nauk., która stała się zaczątkiem późniejszego Muzeum Mineralogii, a 1815 — katedr: medycyny ogólnej, chirurgii, zoologii, algebry i geometrii; 1817 ufundował szkołę inżynieryjną z katedrami statyki, hydrauliki i architektury. W 1870 uniwersytet przestał być instytucją kośc., stał się instytucją podległą królom Włoch, a 1935 zyskał status uczelni państwowej; w czasie rządów B. Mussoliniego uległ faszyzacji. Po II wojnie świat. został zreformowany; składa się z 12 wydziałów: prawa, nauk polit., ekonomii i handlu, statystyki i demografii, literatury i filozofii, medycyny, matematyki, fizyki i nauk przyr., farmacji, mechaniki, architektury, socjologii, psychologii, oraz 2 szkół: mechaniki lotn. oraz bibliotekoznawstwa i archiwistyki; 2003 zatrudniał 4312 nauczycieli akademickich, kształcił 189 tys. studentów.
Elżbieta Weremowicz
