Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne
 
Encyklopedia PWN
Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne ukr. Ukrajinśke nacionalno-demokratyczne objednannia (UNDO),
ukr. centroprawicowa partia polit., istniejąca 1925–39,
powstała w wyniku zjednoczenia 1925 Ukr. Lud. Partii Pracy (UNTP, zał. 1919) i Ukr. Partii Pracy Nar. (UPNR, zał. 1923); mimo osłabiających ją rozłamów i walk wewn. stanowiła największe ukr. ugrupowanie polit.; kierowała przez swoich członków działalnością większości ukr. instytucji społ., kult. i gosp.; reprezentowała ogół Ukraińców wobec władz państw., jej członkowie kierowali pracami Ukr. Reprezentacji Parlamentarnej (1928 UNDO uzyskała 26 mandatów poselskich i 9 senatorskich; w wyborach 1935 i 1938 po 23 mandaty). Celem UNDO była budowa niepodległego, demokr. państwa ukr. oraz walka o realizację konstytucyjnych praw Ukraińców w Polsce. Do 1931 UNDO zajmowała wrogie stanowisko wobec Polski, następnie podjęła rozmowy, uwieńczone ugodą pol.-ukr. (1935); próby porozumienia pol.-ukr. przyczyniły się do ostrych walk wewnątrzpartyjnych oraz osłabienia pozycji UNDO na rzecz Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) w ostatnich latach przed wybuchem II wojny światowej. Po zajęciu 1939 wschodnich obszarów Polski przez wojska sowieckie, partia została rozbita; reaktywowana na emigracji, nie odegrała znaczniejszej roli. Główni działacze: S. Baran, W. Cełewicz, D. Łewycki, K. Łewycki, O. Łucki, W. Mudry, S. Wytwycki; wydawało: „Diło”, „Swoboda”, „Narid”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia