Ufa, Ufạ,
m. w Federacji Ros., na Przeduralu, nad Biełą (dopływ Kamy), w miejscu ujścia do niej Ufy i Demy;
Ufa
Encyklopedia PWN
stolica Baszkirii, nad Biełą (dopływ Kamy), przy ujściu do niej rzek Ufa i Dema. Obóz Turu-chana nogajskiego; po opanowaniu 1552–57 Baszkirii przez Moskwę od 1574 ośr. poboru daniny (jasak); od 1586 miasto, ośr. islamu; od 1802 stol. guberni (początkowo orenburskiej, a od 1865 ufickiej); VII 1918–VI 1919 opanowane przez białą gwardię, siedziba Ufijskiego Dyrektoriatu, potem rejon ciężkich walk Armii Czerwonej z wojskami admirała A. Kołczaka; od 1922 stol. Baszkirskiej ASRR; w ZSRR między Ufą a Solikamskiem rejon łagrów; 1956 do Ufa przyłączono m. Czernikowsk. Gł. ośr. gosp. i kult.-nauk. Baszkirii; rafineria ropy naftowej, przemysł chem., maszyn. i metal., elektrotechniczny, materiałów budowlanych, drzewny, włók., spoż.; węzeł drogowy przy linii kol. Ulianowsk–Czelabińsk; port lotn.; w budowie metro; szkoły wyższe (w tym uniw. zał. 1957), instytuty nauk.; muzea; budynki klasycyst. (XIX w.) i eklektyczne (koniec XIX–pocz. XX w.), m.in.: teatr opery i baletu, bank, muzeum; drewniane domy mieszkalne.
