Tyndalla zjawisko
 
Encyklopedia PWN
Tyndalla zjawisko,
fiz. rozpraszanie światła przez drobne cząstki zawiesiny w ośrodkach mętnych (jak np. kurz, mgła w powietrzu) lub zagęszczenia cząsteczek (atomów) czystej substancji, w której wskutek ruchu cieplnego zachodzą fluktuacje gęstości;
światło rozproszone jest na ogół spolaryzowane, a jego natężenie proporcjonalne do kwadratu objętości cząstki i — zgodnie z prawem Rayleigha — odwrotnie proporcjonalne do czwartej potęgi długości fali. Zjawisko odkrył 1868 J. Tyndall; wykorzystywane m.in. w nefelometrii; tłumaczy błękitne zabarwienie nieba (silniej jest rozpraszane promieniowanie krótkofalowe niż długofalowe).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia