Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski
 
Encyklopedia PWN
Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski (TKRP), zw. Polrewkom,
twór polityczny mający pełnić na ziemiach polskich zajętych przez Armię Czerwoną funkcję naczelnej władzy o charakterze państwowym;
organ władzy cywilnej na ziemiach polskich z siedzibą w Białymstoku, utworzony przez polskich komunistów w okresie wojny polsko-bolszewickiej 1919–20; powstał na podstawie decyzji Biura Polskiego KC RKP(b) z 23 VII 1920, komunikat o przejęciu władzy i składzie TKRP ogłoszono 30 VII w Białymstoku; działał na Białostocczyźnie oraz części Mazowsza i Lubelszczyzny czasowo zajętych przez Armię Czerwoną; w jego skład wchodzili działacze Biura Polskiego KC RKP(b): J. Marchlewski (przewodniczący), E. Próchniak (sekr.) i F. Dzierżyński, F. Kon, J. Unszlicht; 30 VII opublikował Manifest do polskiego ludu roboczego miast i wsi, zapowiadający utworzenie polskiej republiki radzieckiej, nacjonalizację ziemi obszarniczej i fabryk, oddzielenie Kościoła od państwa i in.; rozpoczął organizowanie Polskiej Armii Czerwonej (dowództwa i 2 pułków); 3 VIII TKRP podlegało ok. 60 terenowych komitetów rewolucyjnych; organ prasowy — „Goniec Czerwony”; 22 VIII 1920 opuścił Białystok wraz z wycofującą się Armią Czerwoną.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia