turecki język, język osmański, język osmańsko-turecki,
język z rodziny języków tureckich;
turecki język
Encyklopedia PWN
urzędowy w Turcji, używany także na Cyprze i Bałkanach; największe skupisko emigr. w Niemczech; żywe dialekty rumelijskie i anatolijskie; jako język lit. używany od 2. poł. XIX w.; współcz. język lit., który znacznie różni się od języka dawnego piśmiennictwa osmańskiego, powstał na podłożu gwar miejskich Stambułu i Ankary;piśmiennictwo w alfabecie arabskim od XII w., od 1928 — w łacińskim.
