trybun plebejski
 
Encyklopedia PWN
trybun plebejski, trybun ludowy, łac. tribunus plebis,
w starożytnym Rzymie stanowisko utworzone podczas I secesji plebsu (494 p.n.e.) w celu niesienia pomocy (auxilium) obywatelom zagrożonym niekorzystnymi posunięciami (coercitio) konsula;
trybunowie ludowi byli wybierani przez trybusowe komicje w liczbie 2 (później 5, wreszcie 10); mieli prawo zwoływania komicjów trybusowych, na których mogli poddawać pod głosowanie projekty ustaw (lex), przysługiwało im prawo weta wobec postanowień innych urzędników i uchwał senatu, w domu trybuna ludowego plebejusze mogli korzystać z prawa azylu; trybunowie ludowi byli nietykalni.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia