Timbuktu, Tombouctou,
m. w środkowym Mali, w dolinie Nigru.
Timbuktu
Encyklopedia PWN
Ośrodek adm. regionu Timbuktu. Powstało prawdopodobnie w XI/XII w. na szlaku handl. do Afryki Północnej; od 1325 pod kontrolą Mali, od 1468 pod władzą Songhaju; w okresie rozkwitu (XV–XVI w.) jeden z gł. ośr. handlu transsaharyjskiego i wytwórczości oraz ważne centrum kultury muzułm. w Sudanie Zachodnim; 1591 zdobyte przez ekspedycję marok., podupadło; 1893 opanowane przez Francuzów, od 1960 w Rep. Mali. Tradycyjny ośr. handlu (solą, daktylami, tytoniem) u zbiegu szlaków karawanowych oraz rzemiosła (wyroby ze stali, skóry, jubilerstwo); lotnisko; ośr. turyst.; muzeum; zabytkowe meczety: Dżingereber (XIII w., przebudowany), Sankore (XIV, XVI–XVIII w.), Sidi Jahja (XV w.); grobowce szajchów; meczety, cmentarze i mauzolea; Timbuktu wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO. W pobliżu Timbuktu port (Kabara) nad rz. Niger.
