Tetuan

Tetuan, Tiṭwān, fr. Tétouan ,

m. w północno-zachodnim Maroku, w regionie Tanger-Tetuan, w pobliżu wybrzeża M. Śródziemnego, u podnóża Dżabal Darsa (odgałęzienie Ar-Rifu).

— 352 tys. mieszk. (2009). Starożytna osada rzymska Tamuda; na jej ruinach powstał w IX w. nowy port we władaniu dyn. Idrysydów; w XIV w., po ufortyfikowaniu przez władców z dyn. Marynidów, stał się bazą piratów; zniszczony przez Hiszpanów; w XVI w. zasiedlony i odbudowany przez muzułmanów wypędzonych z Hiszpanii; 1860 zdobyty przez Hiszpanów; 1913–56 stol. hiszp. części Maroka, następnie zwrócony niepodległemu Maroku. Przemysł spoż. (konserwy rybne, tytoniowy), papierniczy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych, włók.; ośr. handl.; węzeł drogowy; port lotn., port mor. — Martil; ośr. turyst. (nowoczesny kompleks z portem jachtowym i polami golfowymi); wydziały prawa, teologii i filozofii uniw. Karawijjin w Fezie; akad. sztuk pięknych, wyższa szkoła muzyki i tańca (marok. i andaluzyjskiego); muzea (m.in. archeol.); pozostałości obwarowań rzymskich, pałac kalifa z XVII w. (odrestaurowany, ob. siedziba króla), fortyfikacje z XIII w. (rozbudowa XVII w.), wielki meczet (XVIII w.); medina T. została wpisana na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO. Na północ od T. piaszczyste plaże.