Terlecki Władysław Lech, ur. 18 V 1933, Częstochowa, zm. 3 V 1999, Pruszków,
prozaik.
Terlecki Władysław Lech
Encyklopedia PWN
1961–67 współredaktor tyg. „Współczesność”, od 1967 współpracował z Pol. Radiem; opowiadania i powieści o problematyce hist.-moralnej, tematycznie związane gł. z powstaniem styczniowym 1863–64 (cykl: Spisek 1966, Dwie głowy ptaka 1970, Powrót z Carskiego Sioła 1973; Lament 1984) lub in. wątkami wydarzeń XIX w. (Zabij cara 1992), przedstawiające autentyczne postacie hist. lub zawierające czytelne aluzje biogr. (Gwiazda Piołun 1968 — do ostatniego okresu życia S.I. Witkiewicza, Zwierzęta zostały opłacone 1980 — do tzw. sprawy S. Brzozowskiego), niekiedy osnute wokół głośnych, sensacyjnych wydarzeń (Czarny romans 1974 — zabójstwa aktorki M. Wisnowskiej, Odpocznij po biegu 1975); oryginalna formuła pisarstwa hist. Terleckiego wymaga od odbiorcy rekonstruowania motywów postępowania bohaterów, dociekania prawdy na podstawie fragmentów monologów wewn. czy fikcyjnych źródeł hist. oraz sprzecznych relacji o wydarzeniach; powieści psychol.-obyczajowe poświęcone gł. problemom osobowości pisarzy (Cień karła, cień olbrzyma 1983, Pismak 1984, Cierń i laur 1989), zbiory opowiadań (Sezon w pełni 1966), utwory dram., słuchowiska (zbiór Herbatka z nieobecnym 1976), scenariusze filmowe.
