teologia dogmatyczna
 
Encyklopedia PWN
teologia dogmatyczna, dogmatyka
[gr.],
jedna z dziedzin teologii chrześcijańskiej zajmująca się zawartymi w objawieniu prawdami wiary ogłoszonymi przez Kościół jako dogmaty oraz ich historią;
przedmiotem dogmatyki są również różne sposoby ujmowania dogmatów w historii Kościoła; Sobór Watykański II włączył do przedmiotu dogmatyki tematykę biblijną dotyczącą historii zbawienia, interpretacje Objawienia dokonane przez ojców chrześcijaństwa wschodniego i zachodniego oraz wyjaśnienia tajemnicy zbawienia według wzoru świętego Tomasza z Akwinu. W skład dogmatyki wchodzą działy: historia dogmatów, nauka o Bogu w Trójcy jedynym, o Kościele (eklezjologia), chrystologia, sakramentologia, mariologia i soteriologia. Metody badawcze stosowane w dogmatyce kształtowały się pod wpływem ogólnych tendencji przyjmowanych w danej epoce: w średniowieczu — racjonalistyczno-spekulatywnych (np. P. Abelard i Anzelm z Canterbury) oraz mistyczno-agnostycznych (np. Bernard z Clairvaux), współcześnie — tendencji egzystencjalno-historycznych, ukształtowanych pod wpływem egzystencjalizmu, personalizmu i nowej teologii (H. de Lubac, J. Daniélou, Y. Congar, K. Rahner).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia