studio telewizyjne

studio telewizyjne, studio TV,

pomieszczenie wraz z urządzeniami techn., stanowiące zasadniczą część zespołu studyjnego ośrodka telewizyjnego, w którym realizuje się program telewizyjny i przeprowadza próby;

w skład wyposażenia s.t. wchodzą m.in.: kamery telew., monitory służące do podglądu obrazów, mikrofony wraz z osprzętem, system oświetlenia scenicznego oraz urządzenia łączności wewnętrznej. W s.t. można zwykle wyodrębnić: pokój aparatury, zawierający urządzenia elektroniczne, systemy dystrybucji i komutacji sygnałów wizyjnych, fonicznych i synchronizacji, systemy kablowe zewn. połączeń studia oraz inne źródła sygnałów; pokój realizatora wizji, wyposażony w miksery wizji, generatory napisów i grafiki komputerowej, zestaw monitorów umożliwiających podgląd wszystkich źródeł obrazu oraz ostatecznego wyniku pracy realizatora wizji, zespół magnetowidów służących zarówno do nagrywania produkowanego programu TV, jak i do oglądania uprzednio zapisanych sekwencji programowych, a także urządzenia umożliwiające podsłuch dźwięku towarzyszącego każdemu obrazowi; pokój realizatora fonii, którego podstawowym urządzeniem jest mikser fonii z dołączonymi do niego mikrofonami z obszaru s.t. i innymi źródłami dźwięku (magnetowidami, magnetofonami, odtwarzaczami płyt CD, pozastudyjnymi liniami kablowymi) oraz urządzeniami elektronicznymi niezbędnymi do nadania ostatecznego kształtu dźwiękowi towarzyszącemu obrazowi realizowanego programu telew.; w pokoju realizatora fonii znajdują się też systemy głośnikowe i monitory prezentujące obrazy z poszczególnych źródeł wizyjnych; pokój realizatora światła, mieszczący konsoletę umożliwiającą włączanie i wyłączanie każdego reflektora systemu oświetleniowego s.t. i regulację natężenia światła; podobnie jak pozostałe pokoje realizacyjne jest on wyposażony w monitory obrazu, szafy głośnikowe oraz system łączności wewnętrznej.