Teirlinck Herman

Teirlinck

[ṭ:rlıŋk]

Herman , ur. 24 II 1879, Sint-Jans-Molenbeek k. Brukseli, zm. 4 II 1967, Beersel k. Brukseli,

pisarz belgijski, tworzący w języku niderlandzkim;

czł. flamandzkiej akad. literatury; współpracownik pisma „Van Nu en Straks”; pocz. naturalista (opowiadania o życiu na wsi pisane z perspektywy mieszk. miasta De wonderbare wereld ‘cudowny świat’ 1902 i Het stille gesternte ‘cicha gwiazda’ 1903), następnie związany z impresjonizmem (impresje o słońcu Zon ‘słońce’ 1906) i ekspresjonizmem (dramaty: miłosny De vertraagde film ‘film w zwolnionym tempie’ 1922, nowe oprac. średniow. legendy o zakonnicy Beatrijs Ik dien ‘służę’ 1924, psychol. De man zonder lijf ‘człowiek bez ciała’ 1925); także autor powieści: Marie Speermalie (1940) i Het gevecht met de engel [‘walka z aniołem’] (1952) — o związkach człowieka z naturą, Zelfportret of het galgemaal [‘autoportret, czyli uczta pod szubienicą’] (1955) — podsumowanie dorobku twórczego Teirlinkca i analiza jego osobowości; również prace teoret. o teatrze.