Taormina,
m. we Włoszech, w północno-wschodniej części Sycylii, nad M. Jońskim.
Taormina
Encyklopedia PWN
Starożytna Tauromenion, zał. 396 p.n.e. u podnóża góry Tauros przez Kartaginę w sąsiedztwie gr. kolonii Naksos jako ufortyfikowany ośr. walki tubylczych Sykulów z Grekami; od 392 we władzy Syrakuz; od końca republiki w sojuszu z Rzymem; następnie we władaniu Bizancjum i jako ostatni bizant. punkt oporu na Sycylii zdobyta 902 przez Arabów; 1079 opanowana przez Normanów, dzieliła odtąd losy polit. Królestwa Sycylii. Kąpielisko mor. o świat. znaczeniu (słynna plaża Mazzaro) i uzdrowisko klim.; muzeum; liczne zabytki staroż., m.in. teatr częściowo wykuty w skale (III w. p.n.e., przebudowany w okresie rzymskim), ruiny świątyni Apollina i Serapisa, murów obronnych i tzw. naumachii (II–III w. n.e.); katedra (XIV, XV, XVII w.); kościoły S. Agostino (XV w.), S. Giuseppe (XVI w.); pałace (XIV i XV w.); 2 wieże: Corravaia (XIV–XV w.), Santostefano (XIV w.).
