Tammuz, Tamuz, Dumuzi
mit. babil.-asyr. w starożytnej Mezopotamii bóg kojarzony ze wzrostem roślin i pasterstwem;
[sumer., ‘prawdziwy syn’],
Tammuz
Encyklopedia PWN
ukochany bogini Isztar (sumeryjskie Inana); co roku latem, po zakończeniu żniw, umierał i zstępował do podziemia (na ziemi ustawała wegetacja roślin), by wraz z porą zasiewów znów się odrodzić (przyroda budziła się do nowego życia); przedstawiany z kłosami w rękach lub u ramion.
